Alfie według mnie nic złego żadnej z tych kobiet nie zrobił. Wszyscy byli dorośli, żadna z pań nie miała przez niego problemów ze sobą. Nawet ta dziewczyna przyjaciela - piła z nim, raczej w wiadomym celu, flirtowała. Dlatego nie podoba mi się ciąg "kar od losu" dla naszego bawidamka. I czemu Jude grał taką zrozpaczoną miną, gdy Julie go już nie chciała? To była przesada, wolałabym, żeby reżyser zachował nadal lżejszy ton. Nie przekonuje mnie też, że w wielkim Nowym Jorku krąg znajomych Alfiego był tak wąski jak w małym miasteczku, przecież mógł wyjść poza niego! Dojrzewał powoli do związku i ja w tym kierunku pociągnęłabym film - że by kogoś znalazł. Jak już pisałam, od połowy, kiedy Alfiemu zaczyna się gorzej wieść, film wydaje mi się sztuczny. Te laski też tak mu potem dowalały, że aż mi go żal było - mimo jego grzeszków. Chłopak poszalał, no i co z tego? Nikomu życia nie złamał ( no, prawie), a w najgorszym przewinieniu - przespaniu się z dziewczyną przyjaciela - był tylko jednym z winowajców, bo ona też w tym uczestniczyła dobrowolnie, i zresztą wtedy była po zerwaniu. A nawet gdy wracał po trudnym badaniu, i tak był miły dla starszej sąsiadki. Nie każdego by na to było stać. Może to Jude Law mnie udobruchał urokiem i lekką grą :)